In Memoriam Hub Schumacher
Op 26 november j.l. overleed Huub Schumacher .
Huub is diverse malen voorganger in onze oecumenische vieringen geweest . Hij zou ook zijn voorgegaan in onze viering van 4 januari .
In die viering hebben wij hem dan ook herdacht in de volgende bewoordingen:
Huub was priester van het bisdom Breda , maar ontpopte zich allengs als catecheet.
Hij woonde in Elshout , waar hij samen zijn broer en Bas Rentmeester een kleine geloofsgemeenschap runde die de naam droeg “Hoefje Tannetje”. Het was een deels tot kapel verbouwd boerderijtje compleet met een nostalgisch klinkend klokje dat aangaf wanneer de vieringen begonnen
Wie daar kwam, werd getroffen door de intimiteit van de bijeenkomsten en ook door de gedachte dat deze vorm van vieren een toekomstbeeld zou kunnen zijn voor al die leeglopende kerken.
Hij kwam graag als voorganger in onze geloofsgemeenschap, zo liet hij weten. Daar probeerde hij op zijn eigen beeldende wijze zijn geloof in die Ene , de bron van liefde over te brengen over te brengen.
Soms kregen mensen wel eens het gevoel of er bij Huub zijn toespraken niet sprake was van een beetje “overacting”, maar je wist zeker dat je te maken had met een diep gelovig mens, die op zijn eigen wijze probeerde zijn inspiratie op originele wijze en met originele beelden over te brengen.
De allereerste keer dat hij bij ons voorging begon hij als volgt:
“Hoog boven in de nok van het circus was een kabel gespannen van de ene kant naar de andere kant van de tent. Een lichtbundel zocht de koordanser. Het tromgeroffel stopte. Iedereen keek naar boven. De koorddanser riep omlaag: ‘Denken jullie dat ik van de ene naar de andere kant kan lopen?’ En alle mensen riepen omhoog: ‘Ja natuurlijk.’ En toen liep hij voetje voor voetje over de kabel naar de andere kant… Applaus. Geloven jullie dat ik het ook kan met de kruiwagen? En weer riepen alle mensen in de tent: ‘Ja dat geloven wij’. En jawel, ook met de kruiwagen bereikte hij veilig de overkant. ‘Maar geloven jullie dat ik dit ook kan als er iemand in de kruiwagen zit?’ En weer riepen ze allemaal: ‘Ja, wij geloven’. En toen riep de koorddanser: ‘En wie van jullie wil er dan in de kruiwagen gaan zitten?’ En toen bleef het stil in de tent.“
En dan ging hij verder over de vraag of het wijs is om te geloven .
Huub was een verrassende man; hij heeft geen kruiwagen nodig gehad om in vrede te rusten.