Bevrijding van het land onder Jozua
Datum/Tijd
Datum - 04/01/2025
18:30 - 19:45
Locatie
Johanneskerk
Categorieën
voorganger: Margreet Spoelstra
Inleiding
Oorlog en vrede…
Een aantal van jullie heeft waarschijnlijk in december het leerhuis rond het jaarthema bijgewoond met de lezingen uit het boek van Jozua… en dan is het een goede gewoonte om die lezingen ook als basis te gebruiken voor de viering die daarna komt… Die viering is vandaag…
En jullie zien in het boekje… vandaag geen Jozua.
Ik heb mij er natuurlijk in verdiept en heel eerlijk, het was gewoon, ik wist niet hoe ik met deze Jozuateksten, in mijn oren oorlogsteksten, dit net begonnen jaar zou moeten beginnen…
Zeker niet nu, nu we een jaar achter ons hebben waarin de oorlog zo rondgeraasd heeft. Er zo vaak zoveel dreiging was.
En terwijl jullie denk ik, net als ik, zo hopen op een ander, een béter jaar, minder strijd, meer liefde, minder polariserende politiek, meer vergezichten.
Ik wil zo graag lezen en horen en zingen van licht en van hoop en ik wil kunnen zeggen ´en toch…´
Ik heb overlegd met Michel en Karel, en we kwamen bij andere teksten uit. Niet per definitie vrolijk, maar wel anders van toon en… niet zonder hoop…
Hoever te gaan? En of er wegen zijn…? Dat zongen we.
Laten we gaan zoeken!
De eerste lezing is een fragment uit een gedicht van Niek Schuman, een Amsterdams theoloog die in 2018 overleed. Hij was één van mijn docenten destijds en ik merk dat ik hoe langer hoe vaker teruggrijp naar zijn teksten…
Realistisch, maar nooit zonder hoop… [Tekst Schuurman] [Lied Ander ouder]
Lieve mensen,
De zang van de lijster…
Vermoedelijk is deze tekst van Oosterhuis geënt op een heel oude legende over een monnik die het bos in loopt vol vragen en eigenlijk niet wetend waarheen.
In de legende wordt de monnik dan opeens getroffen door het zingen van een lijster…
Hij staat doodstil en kan haast niet meer wegkomen van die plek en van dat zingen…
Als hij uiteindelijk toch terugkomt bij het klooster, kent hij daar niemand en niemand kent hem…
Hij blijkt duizend jaar weg te zijn geweest…
De zang van de lijster, die de tijd doet vergeten, als de zang van een betoverende eeuwigheid.
Ik vond Ander ouder altijd al een mooi en poëtisch en hoopvol lied, maar sinds ik deze legende gehoord heb, en zeker in deze tijden waarin we soms haast ten onder lijken te gaan in de zorgen, vind ik het prachtig en maakt het me lichter en kan ik soms een volgende stap zetten al weet ik ook lang niet altijd meer welke richting de goede is.
Het grote wereldverdriet, de oorlogen, en alle polarisatie ook in dit land, we worden er allemaal door omgeven.
En, tegen alles in… we zoeken een ´en tóch´.
Zoals Niek Schuman dat doet in zijn tekst, met zijn vraag: Is er iemand die het antwoord weet?
En ik weet niet of het een antwoord is, maar opeens is het er dan, een verhaaltje, over een monnik en een lijster…, en op een lied over een lijster valt een nieuw licht…
En dan lijkt het opeens te kunnen… tegen alles in… een tekst lezen van Jezus:
Wees niet bezorgd, zegt hij… [Mattheüs 6]
Zo, hier, temidden van onze vragen en het stormen van de tijd, horen we:
Wees niet bezorgd
Zoek eerst het Koninkrijk van God…
Het Koninkrijk van God…
De Bijbelse naam voor de plek waar vrede heerst en vrijheid en gerechtigheid.
Wat lijken we daar ver van verwijderd.
Wees niet bezorgd…
Kunnen we dat?
Te midden van alles wat ons omringt echt zo nu en dan even afleggen wat ons belast?
Niemand van ons kan dat voortdurend, maar soms vergeten we misschien het zelfs te proberen…
Het tempo waarin we leven, alles wat op ons afkomt, wat nog moet, wat we nog willen, wat anderen van ons verwachten…
De dingen die morgen en overmorgen en volgende week op ons wachten…
Zorgen over de politiek, over onze gezondheid.
Of over onze ouders, onze kinderen, onze kleinkinderen.
Zorgen over de toekomst van onze wereld.
¨Stop¨, zegt Jezus in dit Bijbelverhaal, probeer eens even om je niet zoveel zorgen te maken, denk eens even alleen aan de dag van vandaag…
dat is genoeg, want wie van jullie kan door zich zorgen te maken één el aan zijn levensduur toevoegen?
De Amerikaanse theoloog John Caputo zegt over deze tekst: ¨Wees niet bezorgd. En kijk niet te ver vooruit. Neem één dag tegelijk¨, kijk naar de bloemen op het veld, wees aandachtig en laat de levensadem door je heen gaan. En laat de stormen van het kwaad je niet overweldigen. Zeg ¨ja¨ tegen vandaag en laat morgen voor zichzelf zorgen. We hóeven nu nog niet te weten wat we morgen of volgende week of volgend jaar wel of niet kunnen.
Want zonder die extra last, zullen we morgen opnieuw ´ja´ kunnen zeggen, wat er ook gebeurt.
Iedere dag zijn eigen ´ja´.
En dan zul je het kunnen, want je draagt geen last die te groot voor je is.
Wees niet bezorgd…
En dan gaat het er niet om om alles maar op zijn beloop te laten en je nergens druk om te maken.
Doe wat je hand, wat je hart vindt om te doen.
Draag zorg voor elkaar en voor de mens die je ontmoet op jouw weg, de vluchteling, de vreemde. Ga zorgvuldig om met de aarde.
Maar vergeet die ándere kant niet.
Probeer het. Eén dag tegelijk.
Kijk naar de bloemen. Luister naar de lijster.
En zing… Zing van liefde, zing van licht, zing door alles heen, van toekomst…
Onze liederen van vandaag, ze doen het…
Wees niet bezorgd, soms even niet, en put daar je kracht uit.
Hoor…, hij zingt… de lijster